Blog Reïncarnatie

Schrijven helpt ... Bij ruim 20 instellingen in Nederland is de cursus ‘Op verhaal komen’ in gebruik. Deze cursus is speciaal ontwikkeld voor mensen met depressieve klachten. Schrijven van een autobiografie  is een effectief middel gebleken tegen depressie. Uit onderzoek blijkt dat depressieve klachten van deelnemers aan deze cursus langere tijd wegbleven, terwijl patiënten die psychiatrische hulp kregen zonder cursus minder positief resultaat boekten. Ook bleef het effect lang zichtbaar. De depressieve amateurschrijvers moeten in 7 weken telkens een deel van hun leven beschrijven en ervan leren hoe ze hun leven tot nu toe beschouwen. Verhalen schrijven over voorbije levens , loont eveneens. Als reïncarnatietherapeut geef ik cliënten  (na een consult) schrijf- en tekenopdrachten mee naar huis om traumatische ervaringen uit het verleden alsnog op papier een plek te geven. Cliënten schrijven over hun vorige levens, verwerken emoties , ronden oud zeer af en laten ervaringen in het verled

Papyrus - stripreeks Of het nu komt omdat ik zelf een vorig leven had als Romeins soldaat ,  ik weet het niet, maar al jaren (her)lees ik de strips van Asterix & Obelix  met groot plezier. Vooral de humoristische gevechten van Romeinse soldaten vind ik leuk J Pas vorig jaar kwam ik in de ‘Fnac’ in Antwerpen de Belgische stripreeks PAPYRUS tegen. Ik was blij verrast, want ik wist niet dat er een stripreeks was die zich in het oude Egypte afspeelt. Met een aantal vorige levens die ik ooit lang geleden in dat Nijlgebied had, kan ik nu mijn hart ophalen aan getekende woestijnlandschappen, piramides, obelisken, Nijlboten en -vissers, bedienden aan het hof van de farao, tempelcomplexen met goden, priesters, priesteressen, rituele, geheime gangen enz. De Brusselse Lucien de Gieter schrijft en tekent al jarenlang met veel liefde voor geschiedenis en het oude Egypte zijn albums, waarin Papyrus , een jonge Egyptische visser – bevriend met prinses Lief-Er-Theti, dochter van de farao   – avon

Film: 'Un long dimanche de fiancailles' - Eerste Wereldoorlog Hou je van film? Affiniteit met de periode 1914-1918? Dan is  'Un long dimanche de financailles' (2003) de moeite waard om te bekijken. 1919: Mathilde is 19 jaar. Haar verloofde Manech vertrok naar het front aan de Somme. Net als miljoenen anderen is hij 'gevallen op het veld van eer'. Mathilde ontvangt een officieel overlijdensbericht, maar ze weigert te geloven dat haar verloofde is gestorven. Ze klampt zich vast aan haar intuïtie, denkt: als hij echt dood zou zijn, zou ik het wel voelen/weten. Ze huurt een detective in om te onderzoeken of hij nog in leven is. Audry Tatou speelt de rol van een hoogsensitieve vrouw in deze film   Audrey Tautou speelt de rol van Mathilde. Jean-Pierre Jeunet regisseerde deze film in okergele tinten. Hij regisseerde ook de film 'Amélie '. Bij het kijken moet je wel je aandacht erbij houden. Levens van een stuk of vijf soldaten komen in fragmenten voorbij. Op

Posttraumatische dystrofie en vorige levens - reïncarnatietherapie In het Psychologie Magazine van juni 2011 kwam ik een artikel tegen van Anne Pek over de gangbare aanpak van chronische pijn én de aanpak van revalidatieonderzoeker Jeroen de Jong. Hij ontwikkelde voor patiënten met posttraumatische dystrofie en andere onverklaarbare pijnklachten een nieuwe methode. In tegenstelling tot de gangbare aanpak van chronische pijn: het onder controle krijgen ervan, laat hij pijnpatiënten ‘door de pijn heen gaan’.   Zijn werkwijze wordt als revolutionair beschreven, maar ik vond nogal veel overeenkomsten met hoe reïncarnatietherapeuten   al jarenlang werken. Als reïncarnatietherapeut   ga ik bijv. tijdens een therapeutisch proces met een cliënt terug naar de bronoorzaak van pijn: onverwerkte trauma’s in het verleden - al dan niet het huidige leven of in voorgaande levens - om vervolgens alsnog ‘door de oude pijn heen te gaan’ opdat er heling plaatsvindt. Niet altijd is het nodig ‘door de pijn

Al shoppend in Breda, liep ik bij de ‘Witte Boekwinkel’ tegen een exemplaar aan van het boek ´ De hypnose kliniek ´van Heinz G. Konsalik ( ‘Der Hypnose-Artz’ uit 1999, uitgave The House of Books 2006).    De Duitse schrijver Konsalik stierf in 1999. Dit was geloof ik zijn laatste boek. Hij   schreef meer dan 100 boeken en was vooral productief in de jaren 60-70-80. In die periode schreef hij 3-4 romans per jaar. Onnodig te zeggen dat zijn oeuvre leesvoer betreft, op het randje van pulp. Wel smakelijk en lekker leesbaar. Hap, slik, weg drama, romantiek, spanning en aktie. ‘De hypnose kliniek’ telt 304 pagina’s. Verhaallijn en taal zijn eenvoudig De vertaling van Duits naar Nederlands is behoorlijk; ik vond maar af en toe een ‘verduitst’ woord. Ik zou dit boek scharen onder de noemer prettig vakantieleesvoer. Goed voor een paar uur onbezorgd met je hoofd ergens anders zijn. Stoort iemand je tijdens ’t lezen, geen probleem, het verhaal is zo simpel dat je de draad snel oppakt. Als reïnc

Vanmiddag mailde een goede vriend van me, een krantenknipsel uit BN De Stem. Hij was nogal geschrokken, omdat hij in mijn roman 'Boodschappenmeisje'  had gelezen dat de hoofdpersoon Charlotte daarin ook vertelt over 'een plek aan de voet van de Pyreneeën' waar tienduizenden mensen een veilig heenkomen zouden zoeken in de nabije toekomst. Het gebied in de roman wordt aangeduid als 'ten zuiden van Toulouse'. Het dorpje Bugarach dat in het krantenartikel genoemd wordt, ligt op de landkaart ietsje meer naar rechts. Pic de Bugarach Een paar zinnen uit het krantenartikel: "Het einde van de wereld is vaker voorspeld. Maar het doemscenario dat sinds kort op internet circuleert, is anders. De wereld vergaat op 21 december 2012, maar er is één plek die gespaard wordt. Die plek is Bugarach, een nietig dorp aan de voet van de Franse Pyreneeën. Het gevolg van de voorspelling laat zich raden. Vijftien huizen, een kwart van het dorp, staan te koop tegen prijzen die drie

Een paar maanden geleden zag ik een filmaankondiging van 'Oscar et la dame rose' Ik had al een tijd geen Franstalige boeken gelezen en besloot 'Oscar et la dame rose' van Eric-Emmanuel Schmitt , het boek waarop de film is gebaseerd, aan te schaffen.  Groot was mijn verbazing, toen het bestelde boekje in mijn brievenbus viel. Miniscuul klein, iets van 95 pagina's, waarvan de helft in het Frans en de helft in het Duits (vertaalde woorden). Ik had een uitgave te pakken van de Universal-Bibliothek Fremdsprachentexte. Achteraf bezien bleek de vertaling van een aantal woorden toch wel handig, ik oefende zo mijn Frans en tegelijkertijd mijn Duits :) Het verhaal gaat over de 10-jarige Oscar die in het ziekenhuis ligt. Hij heeft leukemie en niet lang meer te leven. De communicatie tussen Oscar en zijn ouders verloopt moeizaam; ze willen het liefst niet onder ogen zien hoe erg het met hun kind gesteld is. Oscar stelt zijn 'levens- en waaromvragen' aan Mamie-Rose, een

Uit tijdschriften scheur ik vaak stukjes informatie wanneer het gaat om de nieuwste boeken die me interesseren. De afbeelding op de voorkant van het boek ‘Zehra’ van Nazmiye Oral sprak me aan: een jong meisje, gekleed in een eenvoudig jurkje, zittend op dorre grond, een omslagbeeld van Nirrimi Hakanson. De tekst op de achterflap luidt: “In een klein Turks kustdorpje wordt de gemeenschap opgeschrikt door de komst van een jonge vreemdeling, een kind dat zich Zehra noemt. Na een paar dagen bedelen klopt ze bij Havva aan, de lijkenwasser van het dorp, die alom wordt gerespecteerd als een wijze vrouw met bovennatuurlijke gaven. Gaandeweg ontdekt Havva dat Zehra wordt geplaagd door nachtmerries over haar verleden.” Op basis hiervan bestelde ik de roman ‘Zehra’ van Nazmiye Oral; als romanschrijfster had ik (nog) niet eerder gehoord. Ze blijkt o.a. de slotmonoloog van de ‘Gesluierde Monologen’ te hebben geschreven en als columnist voor de Volkskrant te schrijven. En ze doet iets met kunst: Kun

Thriller 'Erken mij' van Esther Verhoef De boeken die ik nog moet lezen nemen een hele plank in beslag van mijn boekenkast. Af en toe pluk ik er op goed geluk eentje uit…   Op de een of andere manier was een kleine pocket uit 2009 met de titel ‘Erken mij’ van Esther Verhoef in deze stapel terechtgekomen en aan mijn aandacht ontsnapt. De tekst op de achterflap luidt: “Een indringende thriller over machtsmisbruik, egoïsme, en een vrouw die tot het uiterste wordt gedreven.”   De pocket kreeg   ik kado ter gelegenheid van ‘Maand van het spannende boek 2009’. Ik ben niet zo’n fan van literaire thrillers omdat ik vaak al aan het begin van een boek door heb hoe de moord-oplos-contructie in elkaar zit. Dat kan het gevolg zijn van een slechte verhaallijn of een nadeel van mijn hooggevoeligheid, goed kunnen aanvoelen tijdens het lezen van een boek waar de schrijver naar toe wil, welke omweggetjes en zogenaamde verrassingen expres in het verhaal gestopt zijn om het boek beter verkoopbaar